Onze eerste dagen in Maleisië - Langkawi, Malaysia
Langkawi, Malaysia
Where I stayed
Daddy's Guesthouse
De bootreis van Satun in Thailand naar het Maleisische eiland Langkawi duurde maar een uur en een kwartier. We hadden een mooie Franse actiefilm en bioscoopstoelen. Na deze ontspannen overtocht moesten we alleen Maleisië nog inkomen. Maar de grens over gaan is nog nooit zo makkelijk geweest. Vaak is het lang in de rij staan, formulieren invullen, geld betalen en hopen op een visum, maar hier kregen we een stempel in ons paspoort en konden we zo doorlopen. Negentig dagen om door Maleisië te reizen. Eitje.
Toen we in de aankomsthal aankwamen met nog een paar backpackers, werd ons aangeraden een minivan te delen. Er is geen openbaar vervoer op het eiland en daardoor kun je alleen met een dure taxi of samen met anderen in een minivan. Na wat ringgits gepind te hebben (1 euro=4,2 ringgit) gingen we op weg naar de andere kant van het eiland, Cenang Beach. Strand, hotels, restaurants en winkels.
We werden afgezet in het centrum en gingen eerst op zoek naar een slaapplaats. Dat bleek niet zo makkelijk, want het was vakantie in Maleisië en daardoor was alles duur en veel vol. We zijn een hele rits guesthouses en resorts afgegaan en na tien keer 'full' vonden uiteindelijk een bungalow bij Daddy's Guesthouse. Niet heel goedkoop in vergelijking met Thailand, maar prima voor twee nachtjes.
Op aanraden van de eigenaar van de bungalows, gingen we eten bij Tomato, waar je echt vanalles kunt bestellen. Thais, Maleisisch (ook nasi), Indiaas, sandwiches en hamburgers. Na het eten en een roti (pannenkoek maar niet zoals de Surinaamse) als toetje, kwamen we erachter dat het eten hier nog lekkerder en goedkoper is dan in Thailand!
Op 5 december hebben we uitgeslapen en op het mooie witte strand gelegen. Ook hebben we de shopping malls nog even bekeken, want Langkawi is een tax free eiland. Helaas niets geshopt, maar gekeken. Een relaxte dag dus en 's avonds voor het eerst naar een Maleisische nachtmarkt. Het was even zoeken maar uiteindelijk vonden we het. Gelukkig maar, want na 5 weken Thailand konden we nog geen afscheid nemen van de markten. We hadden wel heel veel zin om de rest van Maleisië te zien en dus wilden we na twee nachten Langkawi wel weer verder reizen.
Onder het motto 'je moet het toch geprobeerd hebben' probeerden we heel hard om liftend terug bij de haven te komen. Nou, dat is blijkbaar een hele bezienswaardigheid. Iedereen lachen en wijzen in de auto, maar niemand wilde ons meenemen. Alejandro zei dat ik het alleen maar moest proberen en dat het dan vast wel lukte. Ik dacht mensen bijna te zien stoppen, maar dat was dan ook alles. Dus met de taxi naar de haven. We hadden door, vooral mijn, volhardend lift-enthousiasme weinig tijd meer voor de volgende boot vertrok, dus snel tickets kopen en op de boot springen naar Kuala Perlis. We dachten dat we daar de bus naar Butterworth konden nemen, maar die vertrok om onbekende reden niet en dus gingen we eerst in een bus met enorme stoelen en zeeën vol beenruimte naar Kangar. Daar moesten we bij het loket wachten tot er iemand van lunchpauze terugkwam en kochten we kaartjes voor de bus. Twee uur later kwamen we aan in Butterworth en gingen we met de ferry naar onze eindbestemming: Georgetown, op het eiland Penang. Dat was me het reisje wel.