Bukittingi - Tanah Datar, Indonesië
Tanah Datar, Indonesië
Na de lange busreis, nog voor wat gegeten te hebben, zijn we in slaap gevallen. We sliepen in een hotelletje aan een drukke weg, waar het toeteren van auto's en brommertjes de hele nacht door ging. Om 3 uur 's nachts ging een keihard alarm af, ivm Ramadan, dat mensen op moesten staan om te koken, bidden en eten. Vervolgens kwam er een hele fanfare over straat langs en werden er tot 7 uur 's ochtends gebeden gezongen door de luidsprekers van de minaret. Een heerlijke nachtrust dus! Toen we 's ochtends wilden ontbijten waren er bijna geen eettentjes open, behalve een paar toeristencafés. Op de deur hing een bordje: tourist only, no locals! Hier konden we, verscholen voor de buitenwereld, een hapje eten. Na het boeken van een tour voor de volgende dag hebben we Bukkittingi bekeken. Er was een grote markt met allerlei kleding, sieraden, en vooral veel eten. Ze hebben allerlei soorten kroepoek en casavechips, groente en fruit. De vis die je er koopt is bij sommige kraampjes nog levend (zonder water) en ook de kippen zagen hun dood tegemoet, aangezien de geslachte kip op de kooi van de levende kippen uitgestald lag. Een beetje luguber, maar we voelden ons helemaal in Azië. Ook de verschillende geuren droegen daar aan bij. Daarna gingen we naar de klokkentoren, geschonken door de Nederlandse koningin. Op het plein kon je op de foto met een grote hagedis, een slang, of een baby panter. We hebben dit maar niet gedaan, omdat we het erg zielig vonden dat die panterachtige kat niet gewoon in het wild rond loopt. Op het plein kon je ook konijntjes of hamsters kopen. Ze zaten met z'n allen in een klein hokje en er lagen ook dode diertjes tussen. Tot zo ver het dierenwelzijn in Indonesië. In het park hebben we een ondergronds netwerk bekeken, dat door Indonesische slaven gegraven is tijdens de Japanse bezetting. We hebben een mooie wandeling gemaakt naar de berg aan de andere kant, over een pad dat eruit zag als een kleine Chinese Muur. Toen we weer terug waren konden we de zonsondergang bekijken en kwamen er een stuk of duizend fruit bats (vliegende honden, een soort grote vleermuizen) overvliegen. Erg indrukwekkend! Onderweg naar de Harau vallei hebben we de plaatselijke huizen bekeken en daar uitleg bij gekregen over de architectuur. We hebben de paddi's (rijstvelden) bekeken en we mochten er ook helpen. Ook hebben we gezien hoe de plaatselijk bekende casavechips gemaakt wordt. De vallei was erg mooi, heel diep tussen de berghellingen, en er waren prachtige watervallen, waar we nog gezwommen hebben. We kwamen een bekende (?) zangeres tegen die in de vallei een videoclip aan het opnemen was. Ze zag er prachtig uit! Onze gids nam ons mee naar een huisje waar we met prachtig uitzicht nog wat gedronken hebben. Mooie tocht! Na afloop een echte Indonesische rijsttafel gegeten. Indonesiërs bestellen niet van de kaart, maar krijgen allerlei gerechten op tafel om uit te kiezen. Ze betalen alleen voor wat ze eten. De gerechtjes zijn daardoor wel koud. Het was erg lekker en leuk om ook eens op deze manier te eten. Alleen van een maaltijd van de kaart weet je zeker dat het vers bereid is, dus dat geeft ons een wat veiliger gevoel. De volgende dag naar Lake Maninjau vertrokken. We moesten over een weg met 40 genummerde haarspeldbochten rijden, dus we moesten wel even bijkomen toen we aangekomen waren. Vooral omdat de weg voorafgaand aan deze weg ook een bochtje of 40 had. We hadden een hutje direct aan het water. Na wat gegeten te hebben, hebben we in het meer gezwommen en nog even in de zon gezeten. De zoveelste warmwaterbron en waterval en het rond het meer rijden op een scooter hebben we gelaten voor wat het was. De laatste dag op Sumatra hebben we alleen 's ochtends nog even zon gezien. Vervolgens kwam het met bakken uit de hemel. We konden elkaar niet eens meer verstaan. Er ontstond een hele rivier van modder langs ons huisje. We hebben met een boek op het overdekte terras gezeten en zelfs nog een potje keezen gespeeld. Maandag zijn we met een minivan naar het vliegveld van Padang gereden, waarvandaan we naar Jakarta, Java zijn gevlogen.