Undibúiningurinn - Reykjavík, Iceland
Reykjavík, Iceland
Flateyjarfreyr. Á hippaárunum skar Jón Gunnar Árnason stytta af Frey, guð frjósemis, gnægtar, velgengni, friðar og álfa. Þetta hljómar allt auðvitað eins og hver önnur mýtha úr goðafræðunum en það er svo merkilegt að þetta skurðgoð virkar. Ég til dæmis bað einu sinni um konu sem væri skemmtileg, sexí, fjálfstæð og fjálfbær, ævintýragjörn, vinstri sinnuð, heilbrigð, góð og dugleg. Ég fékk hana innan árs og hef verið nokkuð þakklátur síðan þótt ég hafi séð að ég gleymdi að biðja um góðan kokk með græna fingur.
7 árum, einni konu og tveimur börnum (5 alls) síðar bað ég Frey um að og koma með tilbreytingu á frjóseminni og hvor hægt væri að fjölga skemmtilegum ferðalagöm og ævintýrum. Dóra las í Kjölfar kríunnar. Stundum las hún upphátt fyrir mig uppi í rúmi og ég hummaði og gat alveg samglaðst þessu unga fólki sem var barnlaust og frjálst og gat bara lifað spart og smíðað sér skútu. Æ þið vitið folk með draum sem það lætur rætast… jájá smá afbrýðisemi en líka eitthvað sem ég hafði svo sem upplifað líka sem barn að hluta á siglingum mínum um miðjarðarhafið. Meðan Dóra les spennt kaflana þar sem Unnur og Tobbi sigla loksins af stað um skandinavíu og Ermasund og lenda í vondum veðrum sofna ég vel yfir þessu öllu.
Það er ekki
Nokkru síðar forum við fjölskyldan í heimsreisu.Flateyjarfreyr. Á hippaárunum skar Jón Gunnar Árnason stytta af Frey, guð frjósemis, gnægtar, velgengni, friðar og álfa. Þetta hljómar allt auðvitað eins og hver önnur mýtha úr goðafræðunum en það er svo merkilegt að þetta skurðgoð virkar. Ég til dæmis bað einu sinni um konu sem væri skemmtileg, sexí, fjálfstæð og fjálfbær, ævintýragjörn, vinstri sinnuð, heilbrigð, góð og dugleg. Ég fékk hana innan árs og hef verið nokkuð þakklátur síðan þótt ég hafi séð að ég gleymdi að biðja um góðan kokk með græna fingur.
7 árum, einni konu og tveimur börnum (5 alls) síðar bað ég Frey um að og koma með tilbreytingu á frjóseminni og hvor hægt væri að fjölga skemmtilegum ferðalagöm og ævintýrum. Dóra las í Kjölfar kríunnar. Stundum las hún upphátt fyrir mig uppi í rúmi og ég hummaði og gat alveg samglaðst þessu unga fólki sem var barnlaust og frjálst og gat bara lifað spart og smíðað sér skútu. Æ þið vitið folk með draum sem það lætur rætast… jájá smá afbrýðisemi en líka eitthvað sem ég hafði svo sem upplifað líka sem barn að hluta á siglingum mínum um miðjarðarhafið. Meðan Dóra les spennt kaflana þar sem Unnur og Tobbi sigla loksins af stað um skandinavíu og Ermasund og lenda í vondum veðrum sofna ég vel yfir þessu öllu.
Það er ekki
Nokkru síðar forum við fjölskyldan í heimsreisu.
Eftir Heimsreisu
Þriðji hringurinn. Dóra notar myndlíkingar eins og þriðji hringurinn. Nýtist henni í leikhúsinu þar sem leikarar verða að hafa fyrsta hringinn á tæru en í honum er karakterinn hver hann er hvaðan hann kemur, bakgrunn og svo hvað hann segir… sem sagt gott að kunna textann sinn. Annar hringurinn snýra meira að leikritinu sjálfu; hvenær gerist leikritið, í hvaða umhverfi, hverskonar leikstíll, fyrir hvaða áhorfendahóp, hvaða budget ofl sem gott er að vita svo leikritið funkeri…
Þriðji hringurinn er óræðari og virðist ónauðsynlegur en ræður í raun mestu um það hvort leikari eða og aðrir listamenn ná árangri með verk sín. Hvers vegna!, af hverju!, til hvers!; var verkið skrifað, erum við að setja það upp, er ég að leika, er ég að leggja þetta á mig. Ef svörin við þessu eru ekki til staðar eða óljós endurspeglast það í persónunni og svo í verkinu og svo í upplifuninni sem á sér stað hjá áhorfendur. Þetta hljómar einfalt og sjálfsagt en alveg ótrúlegt hvað margir leikara og verk fara á mis við þennan þriðja hring. Í raun er það alveg skiljanlegt. Til að yfirfæra þetta á lífið sjálft þá væri það þreytandi ef ekki óþolandi ef maður þyrfti að vera í djúpu heimspekilegu hugarástandi til að lifa vel. Horfa á sig í spegil á hverjum morgni og spyrja: Hvers vegna var ég að vakna? Af hverju er þessi kona að tannbursta sig við hliðina á mér? Til hverst er ég að fara í vinnuna?
Það er óneytanlega einfalldara og þægilegra að vakna bara við klukku sem leiðir mann svo framúr og í morgunmat og svo í vinnu. Maður fylgist bara með tímanum eða tíminn fylgir manni og leiðir áfram áreynslulaust í gegn um daginn. Og hvað ef ég gæti svo ekki svarað?
“ég veit ekki af hverju ég fer í þessa vinnu” “ég veit ekki af hverju ég á þetta hús” “Ég veit ekki af hverju ég held með KR” “ ég veit ekki af hverju þessi kona er hér?”. Ég fengi kvíða fyrir morgninum og færi að reyna að ná tökum á þessu. “ef ég spyr mig í fyrramálið hversvegna ég eignaðist þessi börn þá segi ég bara að það sé ávöxtur kærleikans.” “ég mun ekki trúa þessu”. “jú kannski fyrsta og svo get ég viðurkennt að númer 2 hafi verið félagi fyrir númer 1” . “hvað veist þú hvort barn númer 2 hafi áhuga á að vera félagi númer 1 eða bara höndli yfirhöfuð þessa ábyrgð sem er að gera líf barns númer 1 ögn bærilegra.”
En sem sagt það á ekki allt á heima í þriðja hring. Sumt má tíminn bara sjá um að leiða í ljós. Og það er reyndin með heimsferðina okkar. Við forum ekki í heimsferð til bæta sambandið, eða til að jafna okkur eftir erfitt tímabil, eða vegna þess að við eigum það sérstaklega skilið meira en aðrir sem við þekkjum. Við vorum að flýja kulda eða kreppuástand eða leiðinleg störf eða kæfandi ættingja eða nágranna. Við fórum frá Íslandi sem við elskum og þar sem við eigum yndislega vini og ættingja og frá spennandi störfum. Við fórum án þriðja hrings.
Ótti.
Óttinn var þröskuldurinn sem þurfti að yfirstíga. Afkomuótti, heilsuótti, ótti um öryggi barnanna, ótti við að vera að missa af öllu heima, ótti við að missa vinnuna, ótti við að gleymast heima, ótti við að leiðast, ótti við að líka svo vel við einhvern stað að við komum ekki aftur, ótti við að húsið leki, bili, brotni, brenni....bíllinn riðgi, bili, að afar eða ömmur fari, að vinir gifti sig og haldi upp á afmæli án okkar, ótti við að detta út úr öllu eða missa lífeyrisréttindi, ótti við að missa af útsvarinu og eurovision og annarri búsáhaldarbyltingu.
Fyrir 5 árum forum við í æfingarferð til suðurfrakklands. Við settum börnin í skóla í Puget-Ville og var markmiðið að þau myndu læra frönsku, kynnast afa og ömmu sem búa þarna og verða bara prúð og þæg frönsk börn sem hægt er að taka með sér á veitingastað og ræða matseðilinn. Reyndin var önnur því franskt skólakerfi staðnaði rétt í lok seinni heimsstyrjaldar og kennsluaðferðir því enn undir áhrifum germanska innrásarliðsins. Börnin hlökkuðu til að eignast vini og aðlagast og kynnast einhverju nýju.
Nú hljómar þetta ótrúlega en kennarinn hans Flóka hét Francoise en dagmamman hennar Margrétar hét France. Dóra fékk undanþágu til að vera með Flóka í tímum og læra kannski smá frönsku sjálf. “þið skandínavar notið allt aðrar aðferðir og því eðlilegt að þið kynnið ykkur kennsluaðferðir hér”.
Við ætluðum við bara að finna krúttlegan grunnskóla þar sem töluð er franska og þar sem tekið væri á móti börnum okkar opnum örmum. Eftir nokkrar tilraunir til að setja íslensk börn í franskt skólakerfi í Frakklandi vissum við að ef þetta átti að verða að einhverju leiti uppbyggjandi fyrir börnin þá kæmu aðeins til greina Quebec eða Zaire (Fyrrum Belgíska Congo) eða kannski franska Pólynesia.
Eftir nokkur ár af dagdraumum og fabúlasjónum ákváðum við dagsetningu og byrjuðum að safna upp í flugfar til Frönsku Polynesíu. Þetta steinlá; Á meðan börnin væru að blómstra í frönskunámi ætluðum við hjónin að lifa af skapandi áhugamálum, fiskveiðum og kókóshnetum.
Ég fann ódýra miða fyrir alla fjölskylduna á DOHOP og eftir nokkrar andvökunætur um Polynesiu var ég búinn að finna eyju, skóla, húsnæði, köfunarnámskeið, skútuleigu, skútusölu, skútuviðgerðarhöfn, skútublogg, skútuforrit til að geta siglt með Iphone eða Ipad, open surgery for dummies, námsefni fyrir 2 og 5 bekk hjá námsgagnastofnun, legu ljósleiðarastrengja um nokkrar eyjar. Ég var reiðubúinn að stunda skapandi áhugamál í heilt ár undir pálmatré og horfa á börnin mín og konuna læra magadans. Bara finna miða og pakka í bakpoka.
Ég var í þann mund að fara borga þegar ég sá að þetta gat einungis verið aðra leið eða með ósveigjanlegum dagsetningum og ekki lengur en í 3 mánuði á milli brottfarar og komu.
Bara sú athöfn að vera næstum því búinn að borga miðana breytti dagdraumum í raunverulegt skipulagsferli með tímatöflum, millilendingum, bólusetningum, fjárhagsáætlunum, sveigjanlega alheims húsnæðisleiguskipulagsætlun, gjaldeyrisáætlun, farandsheilbrigðiskerfi, farandsöryggiskerfi, farandsmenntakerfi og áætlun og plön um hvernig væri best að njóta núsins í heilt ár hjaraveraldar...í náinni framtíð. Öll þessi verkefni höfðu einhvern óleysanlegan blæ en á endanum er hugsunin um ársdvöl í Paradís alveg yfirstíganleg.
Fundum fljótlega ódýrari miða með bónus. Þar fylgdi smá útúrdúr á leið til og frá Polynesíu eða s.s. með viðkomu í USA, Equador, Peru, Chile, Nýjasjáland, Australía, Indonesiu, Singapour, Thiland, London.
Litli kvíðaseiðingurinn sem fara alveg að fara varð skyndilega að hnút.