2013-10-18

Vakantie met mama en Edwin !! (deel 1) - N'Dangane, Senegal

N'Dangane, Senegal

Where I stayed

Hotel Le Virage,Hotel Les Cordons Blues, Auberge Couleur Café

What I did

Ile de N'Gor

Ile de Gorée

Marché Sandaga

Lac Rose

N'Dangane

Mar Lodj

Siné Saloum

Eigenlijk heb ik véél te lang gewacht tot het schrijven van een nieuw tekstje... Ondertussen is er zo veel gebeurd. Onze reis was goed vol gepland. Maar zo hebben we het graag ;) !

Ik ging mama en Edwin opwachten aan de luchthaven. Ik was er aangekomen 10 min na hun landing, maar hun bagage kwam niet vlot en ze moesten hun visum nog regelen. Ik mocht niet
binnen wachten van de bewakers, en dus stond ik bijna 2 uur buiten, omringd door ambetante plaatselijke kerels. Op en duur kwamen de bewakers zeggen dat ik maar moest vertrekken, omdat mijn ouders nu wel niet meer zouden komen. Gelukkig mocht ik wel nog wat blijven staan, en toen ze eindelijk buiten kwamen was ik super opgelucht! Ik had al een taxi gefixt voor een redelijke prijs en we werden onmiddellijk naar het hotel gebracht. Ik had onze komst daar al gemeld en had al vers fruit voor hen klaargelegd op de kamer.

Na het settelen en even bekomen van de reis (maar niet te lang, want het programma start :p ) zijn we er meteen ingevlogen! We bezoeken het kleine eilandje N'Gor, wat vlakbij het hotel ligt. Met de taxi naar de kust was al een hele belevenis: Mama vloog bijna uit de auto toen de taxideur plots opensloeg. Voor mij was dat al niets nieuws meer, maar voor mama was het een heuse schok ;) ! De overzet gebeurt met een prauw-taxi. We worden er rondgeleid door een jongere en hij toont ons het huis van de Franse zangeres France Galle. Ze had een bassin laten aanleggen tussen de rotsen van de wilde kust, zodat ze toch veilig het water in kon. Verder richtte ze er een materniteit op. Het dorpje was mooi verzorgd, met bloeiende planten en geen vuilnis op straat. Dat is hier steeds een verrassing! s’ Avonds aten we op het strand en meteen al Segalees: 'Yassa Poisson’. Dat is gegrilde vis met rijst en uiensaus. (Tegen het einde van de week kwam dat Edwins oren uit, en te denken dat ik dat bijna 3 maand ongeveer drie keer per week at :p !)

Op zondag bezochten we
het eilandje Gorée. Dat is het Slavenhandelspunt waarover ik in één van mijn eerste tekstjes al vertelde. Ook al kwam ik er een tweede keer, dat plaatsje blijft toch wel de moeite! Onze gids, Babacar, stelde voor om de rest van de week ons ook te begeleiden. Ik was een hele tijd bezig geweest om het reisprogramma samen te stellen en had al een tiental reisbureaus en verhuurorganisaties gecontacteerd om een goede deal te vinden voor een JEEP met chauffeur. Redenen: (1) de rijsteil lijkt helemaal niet op de Belgische, (2) je zou de weg nooit vinden, (3) je bent het ontwijken van putten niet gewend, en (4) in het regenseizoen veranderen de zandwegen in modderspoelen. Maar onze Babacar wilde het voor een lagere prijs doen. Een tweede voordeel was dat hij een officiële gids was en dat het dus niet noodzakelijk zou zijn om bij elke bezienswaardigheid een plaatselijke gids te nemen. Een chauffeur wil nooit zelf de weg ‘zoeken’, maar moet geïnstrueerd worden. ’s Avonds gingen we dan nog Dakar-centrum in en bezochten de Sandaga- markt. We hebben ook het grote textielcentrum bezocht. Honderden verkopers en kleermakers in één gebouw van drie verdiepingen. Het was de moeite. Op straat was, waarschijnlijk omdat het zondag was, veel minder druk en heel wat kraampjes waren niet eens open... Opnieuw gingen we naar een klein restaurantje en er werd ‘Thiebou Dieunne’ gegeten, de nationale schotel: geroosterde vis, met rijst en wortel/knol-groenten in een vettige tomatensaus.

Op maandag dan kwam Babacar ons mooi op tijd ophalen om aan de rondrit te beginnen. De eerste stopplaats was de Lac Rose. Maar aangezien het had geregend was de lucht erg bewolkt. En blijkbaar is het meer enkel roze als de zon er hard op staat en er veel wind is. Het heeft iets met de verdamping van het water, de uitkristallering van het zout en de cyanobacteriën te maken. Maar dat wist hij niet zo goed uit te leggen. (Zelfs een herexamen microbiologie heeft er niet toe bijgedragen dat ik het proces zelf helemaal kon uitdenken... :s ) We zagen er zoutverzamelaars aan het werk. Ze smeren zich helemaal in met een soort olie tegen de osmose en springen vanaf hun platte bootjes het water in. Met een hakbijl aan een lange steel kloppen ze hele zoutklompen van de bodem. Met hun voeten rapen ze deze klompen op rieten manden. Verdrinkingsgevaar is er niet, want je blijft drijven. Ik heb er al heel lang naar uitgekeken om zo eens op een zoutmeer te drijven, maar omdat het zo’n ‘slecht’ weer was, waren de zoet water douches niet open. En dus konden we er niet in. Dan werd er doorgereden naar N’Dangane. Dit is een dorpje nabij de grens met Gambia, aan de rivier de
Saloum. Dat is een heel brede rivier met enorm veel eilandjes waarvan de helft ongeveer bewoond zijn (je kan er enkel met een prauw geraken). Verder is het heel speciaal dat het mangroven zijn. Struiken die in het water groeien en aan de stammen groeien oesters. De oceaan bevloeit de mangroven, en de oesters komen boven bij laagwater. De jonge oesters worden geplukt door de vrouwen. De mannen plaatsen ze dan in vlottende kweeknetten.

Op dinsdag hadden we een prauwtocht gepland voor de hele dag (van 9h tot 19h). Het was echt de moeite. We zagen heel wat vogelsoorten waarvan de roze flamingo’s toch wel de bijzonderste waren). Edwin was ook in zijn nopjes, want in de voormiddag werd er gevist totdat we een middagmaal bij elkaar hadden (‘Yassa Poisson’). We hadden een redelijke vangst van verschillende soorten vis. ’s Middags was het dus leuk om de smaak te kunnen vergelijken. Mama ving zelfs een hele mooie hele platte vis, eentje die gerust in een zeeaquarium kan thuishoren, maar die lieten we terug het water in. In de namiddag bezochten we één van de eilandjes, nl. Mar Lodj. Ze hadden er een mooie kerk, moskee en een heilige boom van het animisme. Het eilandje staat dus symbool voor de religieuze verdraagzaamheid in Senegal. Verder was de zonsondergang van op het water echt de moeite.

Show more