Het Smart TV-platform op LG-televisies zou onder andere bestandsnamen op usb-opslagmedia en gekozen televisiezenders doorspelen aan servers van LG, zelfs als deze optie is uitgeschakeld. Daarbij wordt de privacygevoelige data bovendien onversleuteld doorgestuurd. Dat meldde Tweakers vorige week op basis van een slimme blog van een Nieuwzeelandse meneer. Zijn data-analyse liet zien dat allerlei privacygevoelige data werd doorgestuurd naar LG, zelfs als deze optie expliciet uitgezet was (zie plaatje). Volgens LG had hij de algemene voorwaarden maar moeten lezen.
Ja, dat was een lompe opmerking maar ze zeiden het echt, en op de lafste manier die ik in tijden heb gezien:
The advice we have been given is that unfortunately as you accepted the Terms and Conditions on your TV, your concerns would be best directed to the retailer.
En, ehm, nee. Gewoon nee. Toestemming voor privacygevoelige dingen kán niet in algemene voorwaarden (en ook niet in een privacyverklaring). En bovendien, als je een optie “doe dit niet” in je tv stopt, dan gaat het aanvinken van die optie bóven whatever je een dure jurist (of goedkope generator) in kleine lettertjes laat opschrijven.
Plus zelfs áls je dit soort ongein in algemene voorwaarden meent te kunnen verkopen dan kun je niet volstaan met “See Terms & Conditions and stores for full details” op je site. Die voorwaarden moeten bij de verkooptransactie worden overhandigd dan, en ik geloof er geen bal van dat LG dat netjes vooraf doorspreekt met die winkel. Want hoe gaat dat gewoonlijk: die winkel verkoopt een dichtgesealede doos zonder ook maar één opmerking over algemene voorwaarden van LG te maken, en hooguit bij het eerste aanzetten van de TV komen er wellicht voorwaarden in beeld. (Wat dus ook niet rechtsgeldig is, je moet ze overhandigen.)
Meer algemeen: wat was u dénkende toen u bedacht, laten we bestandsnamen van de externe usb harddisk en kanaal-informatie van de tv terugsturen naar ons? (Helemaal gezien het feit dat het wordt teruggestuurd naar een server die 404 Not Found terugzegt.) En toen u een optiesveld inbouwde dat gewoon niets doet. Oké ja ik ben alweer rustig.
Even positief kijkend: hoe zou dit wél moeten? Formeel moet de winkel dit dus uitleggen en bij de koop vragen om toestemming. Want toestemming moet ‘vrij’ gegeven worden, en wie de tv gekocht heeft en een popup langs ziet komen, kiest niet vrijelijk voor “ja”. Die wordt gedwongen ja te zeggen of zijn tv terug te brengen naar de winkel, dat is geen keuze. Nou ja, tenzij de popup ook een prominente “maar dat hoeft niet” optie biedt natuurlijk maar dat zal de marketingafdeling niet zo handig vinden. Dus wettelijk verplichten dat Marketing dan maar pech heeft?
Verplicht stellen dat dit op de doos staat, dat zou ook nog kunnen. Dan zeg je dus: je had de doos maar moeten lezen voor je ermee de winkel uit sjouwde. Maar regelmatig krijg je die doos niet te zien, je koopt op basis van het showroommodel en een bezorgbedrijf zet later de doos voor je deur.
Mogen verwijzen naar de website en zeggen, de consument heeft een onderzoeksplicht. Dat voelt ergens wel reëel, alleen je wéét dat geen hond dat gaat doen. En om nou een wet te maken die gegarandeerd compleet genegeerd gaat worden, dat is ook zo wat. Oh sorry, cookiewet.
Maar goed, wat dan? Categorisch verbieden dat televisies persoonsgegevens verzamelen? Iedereen verplicht op een cursus persoonsgegevens doen? De Wbp verplichte lesstof in de brugklas?
Arnoud
Kent u onze boekenserie Deskundig en praktisch juridisch advies al? Webwinkels, hosting, software, security en meer!
Het volledige artikel bekijken