"Lecz dajmy pokój rozpamiętywaniu dziejów ludzi, których wspomnienie zaginęło w niepamięci wieków i których skaziły błędy bałwochwalstwa, a wspomniawszy ich tylko pokrótce, przjdźmy do głoszenia tych spraw, które utrwaliła wierna pamięć.
Siemowit [syn Piasta] tedy, osiągnąwszy godność książęcą, młodość swą spędzał nie na rozkoszach i płochych rozrywkach, lecz oddając się wytrwałej pracy i służbie rycerskiej zdobył sobie rozgłos zacności i zaszczytną sławę, a granice swego księstwa rozszerzył dalej, niż ktokolwiek przed nim. Po jego zgonie na jego miejsce wstąpił syn jego, Lestek, który czynami rycerskimi dorównał ojcu w zacności i odwadze. Po śmierci Lestka nastąpił Siemomysł, jego syn, który pamięć przodków potroił zarówno urodzeniem, jak godnością. (...) Ten zaś Siemomysł spłodził wielkiego i sławnego Mieszka [pierwszego księcia Polski według oficjalnej historii] (...)" - Gall Anonim
KIEDY ZACZYNA SIĘ HISTORIA POLSKI?
Czy mylnie zakładamy, że historia Polski zaczyna się w roku 966 wraz z chrztem Polski? Stan granic około 960 roku wyglądał nastepująco: Wielkopolska z Ziemią Lubuską, Mazowsze, Kujawy, Ziemia Łęczycko-Sieradzka i Wieluńska (obecne woj. łódzkie). Dlaczego twórców tak rozległego państwa znamy tylko z imion? Siemowit, Leszek, Siemomysł. Czy jest możliwe, że ktoś celowo doprowadził do wymazania ich z polskiej historii?
Według pewnej teorii Gall Anonim (pochodził z Wenecji, ówcześnie leżącej w granicach Św. Ces. Rz. Narodu Niemieckiego) został wysłany do Polski przez papieża w celu pozbawienia jej przedkatolickiej historii. Dlatego też w swojej kronice spisywanej na dworze Bolesława III* Krzywoustego napisał: „Lecz dajmy pokój rozpamiętywaniu dziejów ludzi, których wspomnienie zaginęło w niepamięci wieków i których skaziły błędy bałwochwalstwa”. Skąd ta niechęć do pierwszych Piastów? Czyżby zadarli z Cesarstwem? A może nie byli katolikami, lecz wyznawcami odłamu chrześcijaństwa, który uważano za niebezpieczny? Czy nasza świadomość ich wielkości zagrażała Niemcom?
* a może jednak IV? – lecz o tym za chwilę.
W roku 1000 Otton III zaproponował Bolesławowi Chrobremu królowanie nad Sclavinią (Słowiańszczyzną), która wśród Germanii (Niemiec), Galii (Francji) i Romy (Włoch) miała wchodzić w skład Cesarstwa Uniwersalistycznego – odnowionego Cesarstwa Rzymskiego. To by dla Polaków oznaczało dominację nad całym światem słowiańskim. Czy można złożyć taką propozycję władcy państwa, które rzekomo istnieje od trzydziestuparu lat i nie ma nawet nazwy? Czy nie lepszym kandydatem byłby król Czech, państwa stabilnego i katolickiego już od dawna?
Bo Schinesghe* państem stabilnym nie było. Pod rządami Bolesława Chrobrego kwitło, lecz po jego śmierci i objęciu rządów przez Mieszka II niemal przestało istnieć. Nowy król Niemiec (późniejszy cesarz) Konrad II odebrał Milsko i Łużyce, a Ruś – Grody Czerwieńskie (według niektórych historyków Węgry przyłączyły wtedy Słowaczyznę lub pozostającą w polskich rękach jej część**).
*określenie państwa polskiego z dokumentu Dagome Iudex
** wg oficjalnej historii Węgry odbiły Słowację jeszcze za życia Chrobrego w 1018; http://ciekawostkihistoryczne.pl/201...dbil-slowacje/
RZĄDY BOLESŁAWA ZAPOMNIANEGO
Cztery lata po objęciu rządów przez Kazimierza Odnowiciela (przez „Kronikę wielkopolską” zwanego Kazimierzem Mnichem), czyli w 1038 roku, wybuchło powstanie ludowe przeciw władcy i katolicyzmowi. Czy chodziło o zniesienie pańszczyzny i życie jak w czasach przed powstaniem państwa? Nikt zapewne nie pamiętał już tych czasów, gdyż przed Mieszkiem władali kolejno Siemowit, Leszek, Siemomysł. Tak więc powstanie było skierowane przeciwko władcy, a nie administracji państwowo-kościelnej. Jeśli tak, to dlaczego dopiero po czterech latach? Otóż Kazimierz był wygnany na Węgry w 1034 i powrócił do kraju dopiero w 1038! Lata 1034-1038 to rzekomy okres bezkrólewia, jednak w „Kronice wielkopolskiej” czytamy:
„Gdy [Mieszko II] umarł w roku Pańskim 1033 [bład, umarł w 1034], nastąpił po nim pierworodny syn jego Bolesław. Skoro ten został ukoronowany na króla, wyrządził swej matce wiele zniewag. Matka jego pochodząca ze znakomitego rodu, nie mogąc znieść jego niegodziwości, zabrawszy maleńkiego syna swego Kazimierza, wróciła do ziemi ojczystej w Saksonii, do Brunszwiku, i umieściwszy tam syna dla nauki miała wstąpić do jakiegoś klasztoru zakonnic [stąd przydomek Mnich]. Bolesław zaś z powodu srogości i potworności występków, których się dopuszczał, źle zakończył życie i choć odznaczony został koroną królewską, nie wchodzi w poczet królów i książąt Polski.”
Mowa tu o Bolesławie Zapomnianym, legendarnym władcy Polski. Czy był on prawowitym dziedzicem? Z jakiegoś powodu został skazany na wymazanie z pocztu władców Polski? Czy ma to związek z przedkatolickimi władcami? Czy to prawda, że Kazimierz Odnowiciel został posłany do klasztoru w młodości nie po to, aby pobierać nauki, ale po to, by wstąpić do zakonu? Nie jest to niczym niezwykłym, że gdy księciu nie przypadał w spadku tron, zostawał duchownym i to stanowiło jego sposób na życie. W każdym razie panowanie Bolesława Zapomnianego zakończyło się w roku 1038 i pokryło z powrotem do kraju Kazimierza Mnicha/Odnowiciela i niekatolickim (zwane oficjalnie pogańskim) powstaniem. Kraj nieomal rozpadł się na małe księstwa rządzone przez możnowładców (gdyby to była reakcja pogańska, możnowładcy straciliby życie). Władza centralna i Kościół Katolicki przestały funkcjonować. Znany jest tylko jeden możnowładca, który władał na Mazowszu. Jego imię to Miecław lub Masław, próbujący założyć (lub kontynuować) swoją dynastię. Jego panowanie było na tyle niewygodne Cesarstwu Niemieckiemu, że cesarz Konrad II – ten sam, który odebrał Polsce Milsko i Łużyce! – wsparł wojskiem powracającego Kazimierza. Zapewne obawiał się powrotu wyznania, które było religią poprzedników Mieszka I! Konrad II chciał wzmocnić Polskę jako przeciwwagę dla wzrastających w siłę Czech, które zajęły Śląsk. A także zwalczyć religię wyznawaną w Polsce, jej zwolenników i tym samym ludzi, którzy znali historię państwa przed Mieszkiem.
Józef Piłsudski nie zaatakował bolszewików, kiedy walczyli jeszcze ze zwolennikami cara. Zapewne byłby w stanie pokonać komunistów, lecz nie chciał wspomagać monarchistów. Uważał, że komunistyczna Rosja będzie mniej zagrażała odrodzonej Polsce niż Carstwo Rosyjskie, pamiętające, jak Rosja sięgała Kalisza. Piłsudski był pewny, że zwolennicy Lenina wkrótce stracą władzę, a on sam na zamieszaniu w Rosji zyska cenny czas na odbudowę Polski. Faktycznie – komuniści Lenina wymordowali szlachtę, doprowadzili kraj do ruiny i stracili władzę.*
* na rzecz komunistów Stalina – ale tego Piłsudski nie przewidział.
W postępowaniu Konrada II widać analogię. Czekał, aż Kazimierz pokona tych, którzy wspierali prawowitego następcę tronu – Bolesława II Zapomnianego i odbuduje katolicyzm. Mnicha Cesarstwo bało się mniej, niż Zapomnianego, świadomego historii dawnej Polski sprzed czasów Mieszka I. Dlaczego Mnich miałby być nieświadomy? Otóż studiował w Niemczech! Być może i roszczenia terytorialne Kazimierza Mnicha (Milsko i Łużyce) były mniejsze, niż Polaków przedkatolickich. Może oprócz ziem Łużyczan były to tereny Wieletów, Obodrytów, Czechów, Rusinów? Może dawni Polacy swoje panowanie rościągali nad Bugiem, Dnieprem, Łabą? Lub może byli w silnych wziązkach z tamtejszymi państwami?
SKĄD NAZWA „POLSKA”?
Mieszko I w dokumencie zwanym „Dagome Iudex” oddaje pod opiekę papieża państwo, którym władał.
Podobnie w innym tomie z czasów papieża Jana XV Dagome, pan, i Ote, pani i synowie ich Mieszko i Lambert (...) mieli nadać świętemu Piotrowi w całości jedno państwo, które zwie się Schinesghe z wszystkimi swymi przynależnościami w tych granicach, jak się zaczyna od pierwszego boku wzdłuż morza [dalej] granicą Prus aż do miejsca, które nazywa się Ruś, a granicą Rusi [dalej] ciągnąc aż do Krakowa i od tego Krakowa aż do rzeki Odry, prosto do miejsca, które nazywa się Alemure, a od tej Alemury aż do ziemi Milczan i od granicy Milczan prosto do Odry i stąd idąc wzdłuż rzeki Odry aż do rzeczonego państwa Schinesghe.
Jest ono określane w dokumencie jako „Państwo Schinesghe”, czyli „Gnieźnieńskim”. Nazwa „Polska” zaczęła być używana w XI wieku, a więc za czasów walk Kazimierza Mnicha z niekatolickimi możnowładcami i pochodzi od nazwy plemienia Polan. Przez kilkadziesiąt lat państwo nie miało oficjalnej nazwy, a mimo to jego królowi proponowano tron Sclavinii? Jest to dowód, że Polska do XI wieku nazywana była inaczej – czyli zapewne Lechią.
FEDERACJA LECHICKO-RUSKO-MORAWSKA?
Legenda o Lechu, Czechu i Rusie, mówiąca o bliskości i braterstwie trzech krajów słowiańskich została zawarta w... „Kronice wielkopolskiej”. Nazywa ich trzech braćmi. W czeskiej wersji braci jest dwóch: Lech i Czech, zaś według Jana Długosza Rus jest synem Lecha. Co by mogło być prawdą, zważywszy, że plemię Polan żyło także nad Dnieprem.* Czy miało poza nazwą jakiś związek z Polanami z obecnej Wielkopolski? Według Rusina Nestora i jego „Powieści minionych lat” oba plemiona Polan wywodziły się od Słowian Naddunajskich. Nestor twierdził, że obyczaje wschodnich Polan, Radymiczów (wywodzących się od Lachów, czyli Lechitów) i Wiatyczów (także wywodzących się od Lechitów) stały ponadto na znacznie wyższym poziomie niż otaczających ich plemion wschodniosłowiańskich. Czy wspólna nazwa to zbieg okoliczności, czy możne lechiccy osadnicy? Tego można się tylko domyślać.
Pewne jest zaś, że związki mają Chorwaci Biali, zamieszkujący dawniej obecną Małopolskę i Słowację, oraz Chorwaci Czewoni, zamieszkujący aż do dziś tereny nad Adriatykiem. Więc jest cień szansy, że Kijów założyli nasi przodkowie Polanie, nie zaś żadni Rusini...
Legenda o Lechu, Czechu i Rusie może być cieniem historii współtworzonej przez Rzeszę Wielkomorawską (Czechy), Ruś i państwo Lechitów. Wielkie Morawy i Ruś przyjęły chrzest od Bizancjum. Nie istniało wtedy jeszcze prawosławie (wielka schizma wschodnia miała miejsce w 1054 roku), lecz państwa te pozostawały w strefie wpływów Cesarstwa Wschodniorzymskiego. Po upadku Wielkich Moraw Czechy przyjęły chrześcijaństwo w obrządku Cesarstwa Zachodniorzymskiego (Św. Ces. Rz. Narodu Niemieckiego) i zapomniały o swoim dziedzictwie, mimo że nie wymazano go z ksiąg. Celem dalszej polityki Niemiec było zmusić Lechię do tego samego. W ten sposób pozbyłyby się groźnego rywala i uniemożliwiły odbudowę unii słowiańskiej. Niestety Lechia okazała się twardszym przeciwnikiem. Dopiero w 1038 roku udało się Konradowi II osadzić w tym kraju władcę, doprowadzając niemiecką politykę do końca, a za panowania jego potomka, Bolesława IV* Krzywoustego, udało się do Polski wysłać Galla Anonima - człowieka, który miał raz na zawsze pozbawić Lechitów świadomości ich historii. Mnisi w klasztorach dostali od papieża polecenie wytuszowania historii Polski podczas przepisywania ksiąg.
* istaniało plemię słowiańskie nad Dnieprem, obecnie uważane za wschodniosłowiańskie, które nazywało siebie Polanami.
** licząc Bolesława II Zapomnianego.